başlak

Ayrıca bakınız: başlayıcı

Türkçe

Ad

başlak (belirtme hâli başlağı, çoğulu başlaklar)

1. Özel isimlerin ve cümlelerin başında kullanılan büyük harf, initial(s); majuscule. Başlıktan sonra gelen küçük harflere sıralık (miniscule) denir.
2. (halk ağzı) Müstakil (ev).
3. (halk ağzı) bkz. Başlık.
4. (halk ağzı) Hissesiz, müstakil tarla.

Köken

baş, 'ilk'; başlamak; 'ilk gelen' (harf).

Karşıt anlamlılar

sıralık

Kaynakça

• TDK, Büyük Türkçe Sözlük

Ön ad

başlak (karşılaştırma daha başlak, üstünlük en başlak)

1. (halk ağzı) bağımsız, hür (kimse).
2. (halk ağzı) başı açık

Köken

[1],[2] baş, 'kafa', 'ser'; serbest.

Eş anlamlılar

[1] bağımsız, hür, serbest

Kaynakça

• TDK, Büyük Türkçe Sözlük