beliyye

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi بلیه‎ (beliyye) sözcüğünden devralındı. Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça بَلِيَّة‎ (beliyye) sözcüğünden alıntıdır.

Ad

beliyye (belirtme hâli beliyyeyi, çoğulu beliyyeler)

1. bela, dert, keder

Kaynakça

• Kubbealtı Lugatı: "BELİYE"