binek

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

binek (belirtme hâli bineği, çoğulu binekler)

1. (taşıtlar) binmeye yarayan otomobil, at vb taşıt

   Tavlanın önünde seyisi bineğini tımar ederken başında dururdu. - N. Cumalı

Deyimler

binek atı, binek göçürge, binek taşı

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: minik (az)
• Fince: kulkuneuvo (fi)
• Tatarca: menge (tt)

Ön ad

binek (karşılaştırma daha binek, üstünlük en binek)

1. binmeye yarayan

Çeviriler

çeviriler

• Fince: kyydittävä (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "binek" maddesi