binin

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): ˈbinnin
• Heceleme: bi‧nin

Köken

bin + -in

Ad

binin

1. bin (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Eylem

binin

1. binmek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi

Karşıt anlamlılar

• binmeyin