charge

İngilizce

Köken

Orta İngilizce chargen, Eski Fransızca chargier, Ortaçağ Latincesi carricare (“yüklemek”), Latince carrus (“araba, vagon”).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /t͡ʃɑɹd͡ʒ/

• Ses

  (dosya)

Ad

charge (çoğulu charges)

1. (askeriye) akın, saldırı, hücum
2. (elektrik mühendisliği) yükleme, doldurma, şarj

Eylem

charge (üçüncü tekil kişi geniş zaman charges, şimdiki zaman charging, geçmiş zaman ve yakın geçmiş zaman charged)

1. şarj etmek
2. emretmek

Türetilmiş kavramlar

• charger