cumhur

Ayrıca bakınız: Cumhur

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi جمهور‎, o da Arapça جُمْهُور‎ (cümhūr).

Söyleniş

• Heceleme: cum‧hur

Ad

cumhur (belirtme hâli cumhuru, çoğulu cumhurlar)

1. (toplum bilimi) halk
2. (toplum bilimi) topluluk
3. (edebiyat) Mevlevî ve Bektaşî dergâhları dışında topluca okunan ilahiler
4. kamu

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Öffentlichkeit (de) d, Publikum (de) n
• Arapça: جُمْهُور (de) e,
• Fince: kansa (fi), yhteisö (fi)
• Fransızca: public (fr) e
• İngilizce: public (en)
• Osmanlı Türkçesi: جمحور‎ (ota)

Üst kavramlar

• (ilahi): tekke şiiri

Yan kavramlar

• (ilahi): ayin, deme, devriye, durak, duvaz, hikmet, ilahi, nefes, nutuk, şathiye, tapuğ, tevhid

Atasözleri

• (halk): cumhura muhalefet kuvveihatadandır.

Sözcük birliktelikleri

• (halk): Cumhur İttifakı

Türetilmiş kavramlar

• cumhuriyet, cumhurken, cumhurla, cumhursa

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "cumhur" maddesi
• Nişanyan Sözlük'te: cumhur maddesi