dilmaç

Türkçe

Köken

dil

Ad

dilmaç (belirtme hâli dilmacı, çoğulu dilmaçlar)

1. Konuşulan bir dili bir veya birkaç dile sözlü olarak çeviren kişi

Çekimleme

dilmaç adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		dilmaç	dilmaçlar
belirtme		dilmacı	dilmaçları
yönelme		dilmaca	dilmaçlara
bulunma		dilmaçta	dilmaçlarda
ayrılma		dilmaçtan	dilmaçlardan
tamlayan		dilmacın	dilmaçların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	dilmacım	dilmaçlarım
	belirtme	dilmacımı	dilmaçlarımı
	yönelme	dilmacıma	dilmaçlarıma
	bulunma	dilmacımda	dilmaçlarımda
	ayrılma	dilmacımdan	dilmaçlarımdan
	tamlayan	dilmacımın	dilmaçlarımın
2. tekil	yalın	dilmacın	dilmaçların
	belirtme	dilmacını	dilmaçlarını
	yönelme	dilmacına	dilmaçlarına
	bulunma	dilmacında	dilmaçlarında
	ayrılma	dilmacından	dilmaçlarından
	tamlayan	dilmacının	dilmaçlarının
3. tekil	yalın	dilmacı	dilmaçları
	belirtme	dilmacıyı	dilmaçlarını
	yönelme	dilmacıya	dilmaçlarına
	bulunma	dilmacıda	dilmaçlarında
	ayrılma	dilmacıdan	dilmaçlarından
	tamlayan	dilmacının	dilmaçlarının
1. çoğul	yalın	dilmacımız	dilmaçlarımız
	belirtme	dilmacımızı	dilmaçlarımızı
	yönelme	dilmacımıza	dilmaçlarımıza
	bulunma	dilmacımızda	dilmaçlarımızda
	ayrılma	dilmacımızdan	dilmaçlarımızdan
	tamlayan	dilmacımızın	dilmaçlarımızın
2. çoğul	yalın	dilmacınız	dilmaçlarınız
	belirtme	dilmacınızı	dilmaçlarınızı
	yönelme	dilmacınıza	dilmaçlarınıza
	bulunma	dilmacınızda	dilmaçlarınızda
	ayrılma	dilmacınızdan	dilmaçlarınızdan
	tamlayan	dilmacınızın	dilmaçlarınızın
3. çoğul	yalın	dilmacı dilmaçları
	belirtme	dilmacıyı dilmaçlarını
	yönelme	dilmacıya dilmaçlarına
	bulunma	dilmacıda dilmaçlarında
	ayrılma	dilmacıdan dilmaçlarından
	tamlayan	dilmacının dilmaçlarının

Eş anlamlılar

• çevirmen, tercüman, çevirici, mütercim

Çeviriler

bir dilden başka bir dile çeviri yapan kimse — bakınız çevirmen