gerekçe

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: ge‧rek‧çe

Köken

gerek + -çe

Ad

gerekçe (belirtme hâli gerekçeyi, çoğulu gerekçeler)

1. gerektirici sebep, esbabımucibe

   Şimdi bu bana daha geçerli bir gerekçeymiş gibi görünüyor. - A. Ağaoğlu

2. (hukuk) bir kanunnun önerilmesi ve hazırlanmasında, kanun tasarısının hazırlanış ve maddelerin düzenleniş sebepleri
3. (hukuk) mahkeme kararlarının dayandığı kanunî ve hukukî sebepler
4. (mantık, matematik) bir önermenin kendiliğinden var kıldığı gereklik, lazıme

Türetilmiş kavramlar

• gerekçeyken, gerekçeyle, gerekçeyse

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Rechtfertigung (de) d
• İngilizce: justification (en)
• Rusça: мотив (ru) (motiv), основание (ru) (osnovaniye), мотивировка (ru) (motivirovka), аргументация (ru) (argumentatsiya)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "gerekçe" maddesi