ibre

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ابره‎ (ibre), Arapça إِبْرَة‎ (ʾibra, “iğne”)

Ad

ibre (belirtme hâli ibreyi, çoğulu ibreler)

1. (ölçü aletleri) ölçü aletlerinde miktar, derece belirten iğne

Çekimleme

ibre adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ibre	ibreler
belirtme		ibreyi	ibreleri
yönelme		ibreye	ibrelere
bulunma		ibrede	ibrelerde
ayrılma		ibreden	ibrelerden
tamlayan		ibrenin	ibrelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ibrem	ibrelerim
	belirtme	ibremi	ibrelerimi
	yönelme	ibreme	ibrelerime
	bulunma	ibremde	ibrelerimde
	ayrılma	ibremden	ibrelerimden
	tamlayan	ibremin	ibrelerimin
2. tekil	yalın	ibren	ibrelerin
	belirtme	ibreni	ibrelerini
	yönelme	ibrene	ibrelerine
	bulunma	ibrende	ibrelerinde
	ayrılma	ibrenden	ibrelerinden
	tamlayan	ibrenin	ibrelerinin
3. tekil	yalın	ibresi	ibreleri
	belirtme	ibresini	ibrelerini
	yönelme	ibresine	ibrelerine
	bulunma	ibresinde	ibrelerinde
	ayrılma	ibresinden	ibrelerinden
	tamlayan	ibresinin	ibrelerinin
1. çoğul	yalın	ibremiz	ibrelerimiz
	belirtme	ibremizi	ibrelerimizi
	yönelme	ibremize	ibrelerimize
	bulunma	ibremizde	ibrelerimizde
	ayrılma	ibremizden	ibrelerimizden
	tamlayan	ibremizin	ibrelerimizin
2. çoğul	yalın	ibreniz	ibreleriniz
	belirtme	ibrenizi	ibrelerinizi
	yönelme	ibrenize	ibrelerinize
	bulunma	ibrenizde	ibrelerinizde
	ayrılma	ibrenizden	ibrelerinizden
	tamlayan	ibrenizin	ibrelerinizin
3. çoğul	yalın	ibresi ibreleri
	belirtme	ibresini ibrelerini
	yönelme	ibresine ibrelerine
	bulunma	ibresinde ibrelerinde
	ayrılma	ibresinden ibrelerinden
	tamlayan	ibresinin ibrelerinin

Çeviriler

çeviriler

• Fince: osoitin (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ibre" maddesi