müjdelenmeyen

Türkçe

Köken

müjde + -lenmeyen

Söyleniş

• Heceleme: müj‧de‧len‧me‧yen

Eş anlamlılar

• muştulanmayan

Zıt anlamlılar

• müjdelenen

Ad

müjdelenmeyen (belirtme hâli müjdelenmeyeni, çoğulu müjdelenmeyenler)

1. müjde verilmeyen kimse

Ön ad

müjdelenmeyen (karşılaştırma daha müjdelenmeyen, üstünlük en müjdelenmeyen)

1. müjde verilmeyen