münhasır

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi منحصر‎, Arapça مُنْحَصِرْ‎ (münḥaṣir).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /münhaˈsɯɾ/
• Heceleme: mün‧ha‧sır

Ön ad

münhasır (karşılaştırma daha münhasır, üstünlük en münhasır)

1. (eskimekte): Bir kimse veya bir şey için ayrılmış

   Onu yalnız ince hastalığa münhasır zanneder, başka hastalıklara aldırmadığı hâlde veremliden son derece çekinirdi. - Reşat Nuri Güntekin

2. (eskimekte): sınırlanmış, tahdit edilmiş

   Harp yalnız Avrupa'ya münhasır kalmadı.

Eş anlamlılar

• (Bir kimse veya bir şey için ayrılmış): mahsus

Kelime birliktelikleri

• nevi şahsına münhasır

Türetilmiş kavramlar

• münhasıran

Çeviriler

münhasır

• Arapça: مُنْحَصِرْ‎ (ar) e (münḥaṣir)
• Azerice: məxsusi (az), məhdudiyyətli (az)
• Osmanlı Türkçesi: منحصر‎

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "münhasır" maddesi