müntehir

Türkçe

Köken

Arapça مُنْتَحِرٌ‎ (muntaħir(un))

Ad

müntehir (belirtme hâli müntehiri, çoğulu müntehirler)

[1] (hukuk) İntihar eden, kendini öldüren, canına kıyan kimse.

Söyleniş

Heceleme: mün‧te‧hir

Ad

[1] (hukuk) İntihar eden, kendini öldüren, canına kıyan.

Söyleniş

Heceleme: mün‧te‧hir