müsebbip

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مسبب‎, o da Arapça مُسَبِّب‎ (müsebbib) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): mysebˈbip
• Heceleme: mü‧seb‧bip

Ad

müsebbip (belirtme hâli müsebbibi, çoğulu müsebbipler)

1. Bir şeyin olmasına, yapılmasına sebep olan, yol açan (kimse veya şey).

Türetilmiş kavramlar

• müsebbibken

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "müsebbip" maddesi