meşru

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مشروع‎, o da Arapça مَشْرُوع‎ (meşrūʿ) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /meʃˈɾuː/
• Heceleme: meş‧ru

Ön ad

meşru (karşılaştırma daha meşru, üstünlük en meşru)

1. (hukuk, İslâm) şer'an caiz olan
2. (hukuk) kanunî, yasal

Çeviriler

meşru

• Arapça: مَشْرُوع‎ (ar) (meşrūʿ)
• Osmanlı Türkçesi: مشروع‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "meşru" maddesi