muş

Ayrıca bakınız: Muş, mûş, mus, mûs, mús, mūs

Çağatayca

Ad

1. Korşunlu fişenk
2. fare, sıçan.

Türkçe

Ad

muş (belirtme hâli muşu, çoğulu muşlar)

1. (denizcilik) Altı düz, küçük gezinti vapuru

Örnekler

1. "Ertuğrul yatına bir muş yaklaştı. O muştan redingotlu asker üniformalı birçok paşalar çıktılar."- Y. K. Beyatlı.

Köken

1. Fransızca mouche (fr)

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.