mukabele

Türkçe

Ad

mukabele (belirtme hâli mukabeleyi, çoğulu mukabeleler)

Söyleniş

muka:bele

[1] Karşılık verme, karşılama, karşılık, direnme

[2] Karşı gelme, başkaldırma.

[3] Toplu yerlerde yüksek sesle hatim okunurken Kur'an okumasını bilenlerin gözleriyle Kur'an'ı takip etmesi, bilmeyenlerin dinlemesi.

[4] (') Karşılaştırma, karşılıklı yapılan okuma.

[5] (dil bilimi) karşıtlam

Deyimler

mukabelede bulunmak, mukabele etmek, mukabele okumak

Köken

Arapça

Eş anlamlılar

[1] direnme