spes

Latince

Köken

Ana İtalik dili *spēs sözcüğünden, Ana Hint-Avrupa dili *spéh₁s sözcüğünden, *speh₁- sözcüğünden.

Söyleniş

• (Klasik Latince): IPA^(anahtar): speːs, s̠peːs̠
• (Modern Kilise Latincesi): IPA^(anahtar): spes, spɛs

Ad

spēs d (tamlayan hâli speī)

1. umut

   Dum anima est, spēs est. — Yaşam olduğu sürece umut vardır.

2. beklenti

Çekimleme

spēs adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	spēs	spēs
tamlayan	speī	spērum
yönelme	speī	spēbus
belirtme	spem	spēs
ayrılma	spē	spēbus
seslenme	spēs	spēs

Türetilmiş ifadeler

• exspēs
• spēcula

İlgili sözcükler

• spērō