uslu

Ayrıca bakınız: Uslu

Türkçe

Ön ad

uslu (karşılaştırma daha uslu, üstünlük en uslu)

[1] söz dinleyen, yaramazlık yapmayan, çevresindekileri rahatsız etmeyen. (genellikle çocuk)

[2] (') akıllı, zeki

Örnekler

[1] Herkes tarafından sevilen, uslu ve çalışkan bir öğrenciydi.

Köken

[1] Eski Türkçe us

Karşıt anlamlılar

[1] yaramaz

Sözcük birliktelikleri

[1] uslu bir şekilde , uslu uslu , uslu kişi , uslu durmak , uslu akıllı

Türetilmiş kavramlar

usluca , upuslu , usluluk

Atasözleri

Deliden al uslu haberi

İki deliye bir uslu koymuşlar

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: dinc (az), kamallı (az)
• İngilizce: peaceful (en)

Gagavuzca

Ön ad

uslu

[1] uslu

Köken

[1] Eski Türkçe us

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki