önen

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

önen (belirtme hâli öneni, çoğulu önenler)

1. (halk ağzı, hukuk) adalet, hak

Çekimleme

önen adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		önen	önenler
belirtme		öneni	önenleri
yönelme		önene	önenlere
bulunma		önende	önenlerde
ayrılma		önenden	önenlerden
tamlayan		önenin	önenlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	önenim	önenlerim
	belirtme	önenimi	önenlerimi
	yönelme	önenime	önenlerime
	bulunma	önenimde	önenlerimde
	ayrılma	önenimden	önenlerimden
	tamlayan	önenimin	önenlerimin
2. tekil	yalın	önenin	önenlerin
	belirtme	önenini	önenlerini
	yönelme	önenine	önenlerine
	bulunma	öneninde	önenlerinde
	ayrılma	öneninden	önenlerinden
	tamlayan	öneninin	önenlerinin
3. tekil	yalın	öneni	önenleri
	belirtme	önenini	önenlerini
	yönelme	önenine	önenlerine
	bulunma	öneninde	önenlerinde
	ayrılma	öneninden	önenlerinden
	tamlayan	öneninin	önenlerinin
1. çoğul	yalın	önenimiz	önenlerimiz
	belirtme	önenimizi	önenlerimizi
	yönelme	önenimize	önenlerimize
	bulunma	önenimizde	önenlerimizde
	ayrılma	önenimizden	önenlerimizden
	tamlayan	önenimizin	önenlerimizin
2. çoğul	yalın	öneniniz	önenleriniz
	belirtme	öneninizi	önenlerinizi
	yönelme	öneninize	önenlerinize
	bulunma	öneninizde	önenlerinizde
	ayrılma	öneninizden	önenlerinizden
	tamlayan	öneninizin	önenlerinizin
3. çoğul	yalın	öneni önenleri
	belirtme	önenini önenlerini
	yönelme	önenine önenlerine
	bulunma	öneninde önenlerinde
	ayrılma	öneninden önenlerinden
	tamlayan	öneninin önenlerinin

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "önen" maddesi