örüntümü

Türkçe

Köken

örüntüm + -ü

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ø.ɾyn.ty.ˈmy/
• Heceleme: ö‧rün‧tü‧mü

Ad

örüntümü

1. örüntü (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs belirtme tekil çekimi