örüntümün

Türkçe

Köken

örüntüm + -ün

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ø.ɾyn.ty.ˈmyn/
• Heceleme: ö‧rün‧tü‧mün

Ad

örüntümün

1. örüntü (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs tamlayan tekil çekimi