örüntüme

Türkçe

Köken

örüntüm + -e

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ø.ɾyn.ty.ˈme/
• Heceleme: ö‧rün‧tü‧me

Ad

örüntüme

1. örüntü (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs yönelme tekil çekimi