пламен

Sırp-Hırvatça

Köken

Ana Slavca *polmy.

Söyleniş

• (ön ad) IPA^(anahtar): /plǎmen/
• (ad) IPA^(anahtar): /plâmeːn/
• Heceleme: мен

Ad

пла̏ме̄н e

1. (yangın) ateş, flama
2. tutku

Çekimleme

пламен adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	пламен	пламенови
tamlayan	пламена	пламенова
yönelme	пламену	пламеновима
belirtme	пламен	пламенове
seslenme	пламене	пламенови
bulunma	пламену	пламеновима
araç	пламеном	пламеновима

Ön ad

пла̀мен

1. ateşli