عبادتگاه

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça عبادة‎ + Farsça گاه‎ (عبادت‎ + گاه‎).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /i.baː.det.ˈɟah/

Ad

عبادتگاه (ibadetgâh)

1. (din) ibadetgâh

Çekimleme

عبادتگاه‎ (ibadetgâh) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	عبادتگاه‎ ibadetgâh	عبادتگاهلر‎ ibadetgâhlar
belirtme	عبادتگاهی‎ ibadetgâhı	عبادتگاهلری‎ ibadetgâhları
yönelme	عبادتگاهه‎ ibadetgâha	عبادتگاهلره‎ ibadetgâhlara
bulunma	عبادتگاهده‎ ibadetgâhta	عبادتگاهلرده‎ ibadetgâhlarda
ayrılma	عبادتگاهدن‎ ibadetgâhtan	عبادتگاهلردن‎ ibadetgâhlardan
tamlayan	عبادتگاهڭ‎ ibadetgâhın	عبادتگاهلرڭ‎ ibadetgâhların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	عبادتگاهم‎ ibadetgâhım	عبادتگاهلرم‎ ibadetgâhlarım
2. tekil (senin)	عبادتگاهڭ‎ ibadetgâhın	عبادتگاهلرڭ‎ ibadetgâhların
3. tekil (onun)	عبادتگاهی‎ ibadetgâhı	عبادتگاهلری‎ ibadetgâhları
1. çoğul (bizim)	عبادتگاهمز‎ ibadetgâhımız	عبادتگاهلرمز‎ ibadetgâhlarımız
2. çoğul (sizin)	عبادتگاهڭز‎ ibadetgâhınız	عبادتگاهلرڭز‎ ibadetgâhlarınız
3. çoğul (onların)	عبادتگاهی‎ ibadetgâhı عبادتگاهلری‎ ibadetgâhları