كون

Ayrıca bakınız: کون, گون, گؤن, كۈن

Osmanlı Türkçesi

Köken

Eski Türkçe kün‎ (kün).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [ˈɟʏn̪]

Ad

كون (gün)

1. (zaman) gün

Çekimleme

كون‎ (gün) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	كون‎ gün	كونلر‎ günler
belirtme	كونی‎ günü	كونلری‎ günleri
yönelme	كونه‎ güne	كونلره‎ günlere
bulunma	كونده‎ günde	كونلرده‎ günlerde
ayrılma	كوندن‎ günden	كونلردن‎ günlerden
tamlayan	كونڭ‎ günün	كونلرڭ‎ günlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	كونم‎ günüm	كونلرم‎ günlerim
2. tekil (senin)	كونڭ‎ günün	كونلرڭ‎ günlerin
3. tekil (onun)	كونی‎ günü	كونلری‎ günleri
1. çoğul (bizim)	كونمز‎ günümüz	كونلرمز‎ günlerimiz
2. çoğul (sizin)	كونڭز‎ gününüz	كونلرڭز‎ günleriniz
3. çoğul (onların)	كونی‎ günü كونلری‎ günleri