وعظ

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça وَعْظ‎ (vaʿẓ) sözcüğünden.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /vaˤz/

Ad

وعظ (va'z)

1. (din) Dinî meseleler üzerinde konuşup nasihat etme. Kalbi yumuşatacak sözlerle insanı iyiliğe sevke çalışma.

Çekimleme

وعظ‎ (va'z) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	وعظ‎ va'z	وعظلر‎ va'zlar
belirtme	وعظی‎ va'zı	وعظلری‎ va'zları
yönelme	وعظه‎ va'za	وعظلره‎ va'zlara
bulunma	وعظده‎ va'zda	وعظلرده‎ va'zlarda
ayrılma	وعظدن‎ va'zdan	وعظلردن‎ va'zlardan
tamlayan	وعظڭ‎ va'zın	وعظلرڭ‎ va'zların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	وعظم‎ va'zım	وعظلرم‎ va'zlarım
2. tekil (senin)	وعظڭ‎ va'zın	وعظلرڭ‎ va'zların
3. tekil (onun)	وعظی‎ va'zı	وعظلری‎ va'zları
1. çoğul (bizim)	وعظمز‎ va'zımız	وعظلرمز‎ va'zlarımız
2. çoğul (sizin)	وعظڭز‎ va'zınız	وعظلرڭز‎ va'zlarınız
3. çoğul (onların)	وعظی‎ va'zı وعظلری‎ va'zları

Uğradığı değişimler

• Türkçe: vaaz