-cik

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ـجك‎ sözcüğünden, Ana Türkçe *-čük sözcüğünden.

Farklı yazılışlar

• -cık, -cuk, -cük, -çık, -çik, -çuk, -çük

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈd͡ʒic/
• Heceleme: -cik

Son ek

-cik

1. Bir ismi küçülten ek.

   Evcik ne güzel süslenmiş, değil mi?