Aşkın

Ayrıca bakınız: aşkın

Türkçe

Köken

Eski Türkçe (Aşk + -ın).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /aʃ.ˈcɯn/
• Heceleme: Aş‧kın

Özel ad

Aşkın (belirtme hâli Aşkın'ı)

1. Bir erkek ismi.

Çekimleme

Aşkın adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Aşkın	—
belirtme		Aşkın'ı	—
yönelme		Aşkın'a	—
bulunma		Aşkın'da	—
ayrılma		Aşkın'dan	—
tamlayan		Aşkın'ın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Aşkın'ım	—
	belirtme	Aşkın'ımı	—
	yönelme	Aşkın'ıma	—
	bulunma	Aşkın'ımda	—
	ayrılma	Aşkın'ımdan	—
	tamlayan	Aşkın'ımın	—
2. tekil	yalın	Aşkın'ın	—
	belirtme	Aşkın'ını	—
	yönelme	Aşkın'ına	—
	bulunma	Aşkın'ında	—
	ayrılma	Aşkın'ından	—
	tamlayan	Aşkın'ının	—
3. tekil	yalın	Aşkın'ı	—
	belirtme	Aşkın'ını	—
	yönelme	Aşkın'ına	—
	bulunma	Aşkın'ında	—
	ayrılma	Aşkın'ından	—
	tamlayan	Aşkın'ının	—
1. çoğul	yalın	Aşkın'ımız	—
	belirtme	Aşkın'ımızı	—
	yönelme	Aşkın'ımıza	—
	bulunma	Aşkın'ımızda	—
	ayrılma	Aşkın'ımızdan	—
	tamlayan	Aşkın'ımızın	—
2. çoğul	yalın	Aşkın'ınız	—
	belirtme	Aşkın'ınızı	—
	yönelme	Aşkın'ınıza	—
	bulunma	Aşkın'ınızda	—
	ayrılma	Aşkın'ınızdan	—
	tamlayan	Aşkın'ınızın	—
3. çoğul	yalın	Aşkın'ı	—
	belirtme	Aşkın'ını	—
	yönelme	Aşkın'ına	—
	bulunma	Aşkın'ında	—
	ayrılma	Aşkın'ından	—
	tamlayan	Aşkın'ının	—

Türetilmiş kavramlar

• Aşkın'ca, Aşkın'ken, Aşkın'la, Aşkın'sa, Aşkıncı, Aşkıncık, Aşkınlı, Aşkınsız

Kaynakça

• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.