- IPA(anahtar): ˈɡeːnitiːf, çoğulu IPA(anahtar): ˈɡeːnitiːvə
- , çoğulu
- , çoğulu
- Heceleme: Ge‧ni‧tiv, çoğulu Heceleme: Ge‧ni‧ti‧ve
- Latince genitivus (la) „Kökeni, nereden geldiğini tespit eden hâl“[1]
Genitiv e (tamlayan hâli Genitivs, çoğulu Genitive)
- (dil bilimi) tamlayan durumu, genitif, tamlayan hâli
- Objektsgenitiv, Subjektsgenitiv
- Genitivus absolutus, Genitivus appositivus, Genitivus auctoris, Genitivus causae, Genitivus comparationis, Genitivus definitivus, Genitivus explicativus, Genitivus objectivus/Genitivus obiectivus, Genitivus partitivus, Genitivus possessivus, Genitivus possessoris, Genitivus pretii, Genitivus qualitatis, Genitivus subjectivus/Genitivus subiectivus
- ↑ Duden: Großes Fremdwörterbuch, Kelime: „Genitiv“.
|30em}}
