anım

Türkçe

Köken

an + -ım

anı + -m

Söyleniş

• (an): IPA^(anahtar): /aː.ˈnɯm/
• (anı): IPA^(anahtar): /a.ˈnɯm/
• Heceleme: a‧nım

Ad

anım

1. an (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi