beylik

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi بكلك‎, o da Eski Türkçe beglig‎ (beglig) kelimesinden gelmektedir (bey + -lik).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bejˈlic/
• Heceleme: bey‧lik

Ad

beylik (belirtme hâli beyliği, çoğulu beylikler)

1. Bir tür küçük ve ince asker battaniyesi.
2. (politika) hükûmet

   Beylikten alacaklı olmak.

3. (mecaz) Rahat yaşama.
4. (politika, tarih) Bey olma durumu
5. (politika, tarih) Merkeze tam bağlı olmayarak bir beyin yönetimi altındaki ülke

   Sonunda bütün bu beylikler Osmanlı İmparatorluğu'nun bayrağı altında toplandı. - Cahit Uçuk

Eş anlamlılar

• (politika, tarih): emaret, emîrlik, mirlik

Alt kavramlar

• uç beyliği

Atasözleri

Bey oğlu kulluk, kul oğlu beylik

Bir günlük beylik, beyliktir

Çingeneye beylik vermişler, önce babasını asmış

Deyimler

beylik çeşmesinden su içme

beylik fırın has çıkarır

Kelime birliktelikleri

• beylik söz, beylik tabanca

Türetilmiş kavramlar

• ağabeylik, derebeylik, külhanbeylik
• beylikçe, beylikçik, beylikken, beylikle, beylikli, beyliksiz

Çeviriler

beylik

• Almanca: Beylik (de) n
• Arapça: إمَارَة‎ (ar) e (ʾimāra)
• Eski Türkçe: beglig‎ (otk) (beglig)
• İngilizce: beylik (en)
• Osmanlı Türkçesi: بكلك‎ (ota)

Ön ad

beylik (karşılaştırma daha beylik, üstünlük en beylik)

1. Herkesin kullandığı, herkesin bildiği

   Çaresiz yine güneyde beylik bir tatil köyüne gideceğiz. - Haldun Taner

2. Basmakalıp

   Aramızdaki konuşmalar, beylik konuşmalar sınırını aşmamıştı. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

3. (politika, tarih) Devletle ilgili, devlete özgü olan, devlet malı olan, mirî.

Atasözleri

Beylik çeşmeden su içme

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "beylik" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de beylik