birliğin

Türkçe

Köken

birlik + -ğin

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /biɾ.ɫi.ˈ‿in/
• Heceleme: bir‧li‧ğin

Ad

birliğin

1. birlik (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil