burkulmak

Türkçe

burkulmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi burkulur) burkulmak -ur

[1] burkma işine konu olmak

[2] kol, parmak vb. birdenbire kendi eklemi üzerinde dönmek, bir zorlanma sonucunda incinmek

Kadınlar korktular, ayaklarında mutfak takunyaları burkularak bahçeye koştular. - M. Ş. Esendal:[3] Üzüntü duymak.

çeviriler