cümleten

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi, o da Arapçadan (cümle + -ten).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈd͡ʒym.ɫe.ˈten/, /ˈd͡ʒym.ɫe.ten/
• Heceleme: cüm‧le‧ten

Belirteç

cümleten

1. hep birden

   Cümleten hoşgeldiniz!

   Söyleneni duymazdan gelip, kolyeyi Mehtap'ın eline tutuşturup döndüm ustayı selâmladım başımla ve sonra öbürlerini cümleten. — Emine Işınsu

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumuna göre "cümleten" maddesi