eben

Türkçe

Köken

ebe + -n

Söyleniş

• IPA^(anahtar): eˈben
• Heceleme: e‧ben

Ad

eben

1. ebe (ad) sözcüğünün ikinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

Almanca

Söyleniş

• Heceleme: eben

Ön ad

eben

1. düz

Karşıt anlamlılar

• uneben