erkân

Ayrıca bakınız: erkan

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /eɾk:ān/

Özel ad

erkân (belirtme hâli erkân'ı)

1. Bir erkek adı. Yiğit, erkek soydan gelen kimse.

Ad

erkân (belirtme hâli erkânı, çoğulu erkânlar)

1. Çoğul ad çekimi. Bir topluluğun ileri gelenleri, büyükler, üstler
   • R. H. Karay

     "Yüksek sınıf mahalle erkânını da konaklarına uğrayıp meseleden haberdar eder."

   • Numan Menemencioğlu

     Zamanla Osmanlı idari sınıfına yükselmiş Menemencioğlu veya Melemencioğlu soyundandır (Osmanlı erkân ortamında Menemenlizade olmuşlardır).

   • Mehmet Kâmil Paşa, (İsis. 2. bası. İstanbul, 2003. 3) Örenç AF. Unuttuğumuz Mora Türkleri. Bab-ı Âlî Kültür; İbnülemin Mahmut Kemal İnal.

     Kuneralp S. Son dönem Osmanlı erkân ve ricali hakkındaki olağanüstü geniş bilgisi ve kendine özgü fikirleri kendisinden genç kuşakları tarafından da takdir edildi.

   • Çarşamba Divanı

     Kâdıların Dîvânhâne'ye gelmelerinden sonra sadrâzam da selîmî kavuk ve erkân kürküyle Dîvânhâne'ye çıkardı.

1. yol, yöntem
   • Ö. Seyfettin

     Onun arkasına bu yolda, bu erkânda gelmiş geçmiş ustalar, pirler vardı."

1. (askeriye) general veya amiral aşamasındaki askerler

1. (halk ağzı) Erkeğin (Kırşehir)

1. (halk ağzı) Erken (Artvin Yusufeli Uşhum köyü)

Köken

Arapça

Sözcük birliktelikleri

Erkan-ı Harbiye-i Umumiye, Erkan-ı Harp, erkân kürkü , erkân minderi, adap erkân, yol erkân, hükûmet erkânı, çarıklı erkânıharp

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "erkân" maddesi

Çeviriler

çeviriler