fıkhî

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi فقهي‎, Arapça فِقْهِي‎ (fiḳhī) (fıkh + -î)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /fɯcˈhiː/
• Heceleme: fık‧hî

Ön ad

fıkhî (karşılaştırma daha fıkhî, üstünlük en fıkhî)

1. (İslâm) Fıkha ait

Kelime birliktelikleri

• fıkhî mezhep

Kaynakça

• Fıkhî