fırtınama

Türkçe

Köken

fırtınam + -a

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /fɯɾ.tɯ.na.ˈma/
• Heceleme: fır‧tı‧na‧ma

Ad

fırtınama

1. fırtına (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs yönelme tekil çekimi