hacamatın

Türkçe

Köken

hacamat + -ın

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ha.d͡ʒa.ma.ˈtɯn/
• Heceleme: ha‧ca‧ma‧tın

Ad

hacamatın

1. hacamat (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil