hun

Türkçe

Köken

Farsça khôn

Ad

hun (belirtme hâli hunu, çoğulu hunlar)

1. (anatomi) kan

   Artık şimdi öyle düşkün bir babayım ki. Yüreğim hun, sayhalarım boğuk boğuktur. - E. B. Koryürek

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "hun" maddesi

Bretonca

Ad

hun

1. (fizyoloji) uyku

İsveççe

Adıl

hun

1. (kişi adılı): o

Norveççe

Adıl

hun

1. (kişi adılı): o