itibar

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اعتبار‎, Arapça اِعْتِبَار‎ (iʿtibār)

Söyleniş

IPA^(anahtar): /iːtiˈbaɾ/
Heceleme: i‧ti‧bar

Ad

itibar (belirtme hâli itibarı, çoğulu itibarlar)

saygınlık
Benim bir kuru itibardan başka neyim var bu dünyada kaybedecek? - N. Cumalı

Efendimsin, cihanda itibarım varsa sendendir. - Şeyh Galip
(ekonomi) borç ödemede güvenilir olma durumu

Çekimleme

itibar adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		itibar	itibarlar
belirtme		itibarı	itibarları
yönelme		itibara	itibarlara
bulunma		itibarda	itibarlarda
ayrılma		itibardan	itibarlardan
tamlayan		itibarın	itibarların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	itibarım	itibarlarım
	belirtme	itibarımı	itibarlarımı
	yönelme	itibarıma	itibarlarıma
	bulunma	itibarımda	itibarlarımda
	ayrılma	itibarımdan	itibarlarımdan
	tamlayan	itibarımın	itibarlarımın
2. tekil	yalın	itibarın	itibarların
	belirtme	itibarını	itibarlarını
	yönelme	itibarına	itibarlarına
	bulunma	itibarında	itibarlarında
	ayrılma	itibarından	itibarlarından
	tamlayan	itibarının	itibarlarının
3. tekil	yalın	itibarı	itibarları
	belirtme	itibarıyı	itibarlarını
	yönelme	itibarıya	itibarlarına
	bulunma	itibarıda	itibarlarında
	ayrılma	itibarıdan	itibarlarından
	tamlayan	itibarının	itibarlarının
1. çoğul	yalın	itibarımız	itibarlarımız
	belirtme	itibarımızı	itibarlarımızı
	yönelme	itibarımıza	itibarlarımıza
	bulunma	itibarımızda	itibarlarımızda
	ayrılma	itibarımızdan	itibarlarımızdan
	tamlayan	itibarımızın	itibarlarımızın
2. çoğul	yalın	itibarınız	itibarlarınız
	belirtme	itibarınızı	itibarlarınızı
	yönelme	itibarınıza	itibarlarınıza
	bulunma	itibarınızda	itibarlarınızda
	ayrılma	itibarınızdan	itibarlarınızdan
	tamlayan	itibarınızın	itibarlarınızın
3. çoğul	yalın	itibarı itibarları
	belirtme	itibarıyı itibarlarını
	yönelme	itibarıya itibarlarına
	bulunma	itibarıda itibarlarında
	ayrılma	itibarıdan itibarlarından
	tamlayan	itibarının itibarlarının