karakolu

Türkçe

Köken

karakol + -u

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /kɑˈɾɑˈkoˈɫu/
• Heceleme: ka‧ra‧ko‧lu

Ad

karakolu

1. karakol sözcüğünün belirtme hâli — 3. tekil şahıs sahiplik şekli