karine

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قرینه‎, o da Arapça قَر۪ينَة‎ kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): kariːˈne
• Heceleme: ka‧ri‧ne

Ad

karine (belirtme hâli karineyi, çoğulu karineler)

1. alâmet, belirti
2. ipucu

Deyimler

• karine ile anlama

Türetilmiş kavramlar

• karinece, karineci, karinecik, karineli, karinesiz, karineyken, karineyle, karineyse

Çeviriler

alâmet, belirti

• Arapça: قَر۪ينَة‎ (ar) d
• Osmanlı Türkçesi: قرینه‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "karine" maddesi