kefere

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi کفره‎, o da Arapça كَفرَة‎.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /cefere/, /cefeˈre/
• Heceleme: ke‧fe‧re

Ad

kefere (belirtme hâli kefereyi, çoğulu kefereler)

1. Müslüman olmayanlar, kâfirler

Üst kavramlar

• fasık

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kefere" maddesi