meşguliyet

Türkçe

[meş·gu:·li·yet]

Köken

Arapça

Ad

meşguliyet (belirtme hâli meşguliyedi, çoğulu meşguliyetler)

1. meşgul olma, uğraşma durumu

   Çile çeken derviş, dergâhta kendisine gösterilen vazife dışında her istediğini okumakta ve bazı meşguliyetlerde bulunmakta serbestti. - Asaf Halet Çelebi

2. uğraş

Çeviriler

çeviriler

• Fince: tehtävä (fi), puuha (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "meşguliyet" maddesi