nefs

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi نفس‎, Arapça نَفْس‎ (nefs).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈnefs/
• Heceleme: nefs

Ad

nefs (belirtme hâli nefsi, çoğulu nefsler)

1. (İslâm, psikoloji) ego, nefis

   Nefs, insanın içindeki hırsların toplamıdır.

Çekimleme

nefs adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		nefs	nefsler
belirtme		nefsi	nefsleri
yönelme		nefse	nefslere
bulunma		nefste	nefslerde
ayrılma		nefsten	nefslerden
tamlayan		nefsin	nefslerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	nefsim	nefslerim
	belirtme	nefsimi	nefslerimi
	yönelme	nefsime	nefslerime
	bulunma	nefsimde	nefslerimde
	ayrılma	nefsimden	nefslerimden
	tamlayan	nefsimin	nefslerimin
2. tekil	yalın	nefsin	nefslerin
	belirtme	nefsini	nefslerini
	yönelme	nefsine	nefslerine
	bulunma	nefsinde	nefslerinde
	ayrılma	nefsinden	nefslerinden
	tamlayan	nefsinin	nefslerinin
3. tekil	yalın	nefsi	nefsleri
	belirtme	nefsini	nefslerini
	yönelme	nefsine	nefslerine
	bulunma	nefsinde	nefslerinde
	ayrılma	nefsinden	nefslerinden
	tamlayan	nefsinin	nefslerinin
1. çoğul	yalın	nefsimiz	nefslerimiz
	belirtme	nefsimizi	nefslerimizi
	yönelme	nefsimize	nefslerimize
	bulunma	nefsimizde	nefslerimizde
	ayrılma	nefsimizden	nefslerimizden
	tamlayan	nefsimizin	nefslerimizin
2. çoğul	yalın	nefsiniz	nefsleriniz
	belirtme	nefsinizi	nefslerinizi
	yönelme	nefsinize	nefslerinize
	bulunma	nefsinizde	nefslerinizde
	ayrılma	nefsinizden	nefslerinizden
	tamlayan	nefsinizin	nefslerinizin
3. çoğul	yalın	nefsi nefsleri
	belirtme	nefsini nefslerini
	yönelme	nefsine nefslerine
	bulunma	nefsinde nefslerinde
	ayrılma	nefsinden nefslerinden
	tamlayan	nefsinin nefslerinin

Alt kavramlar

İslâm: tarîkat

• nefs-i emmare,
• nefs-i levvame,
• nefs-i mülhime,
• nefs-i mutmainne,
• nefs-i râdiyye,
• nefs-i marziyye,
• nefs-i kâmile

İngilizce

Köken

nef + -s

Söyleniş

• Heceleme: nefs

Ad

nefs

1. nef sözcüğünün çoğul çekimi

Anagramlar

• Fens, fens