odunu

Türkçe

Köken

(od): od + -unu

(odun): odun + -u

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /o.du.ˈnu/
• Heceleme: o‧du‧nu

Ad

odunu

1. od (ad) sözcüğünün ikinci tekil şahıs belirtme tekil çekimi
2. odun (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil