pafta

Türkçe

Köken

Farsça بافت‎

Söyleniş

• Heceleme: paf‧ta

Ad

pafta (belirtme hâli paftayı, çoğulu paftalar)

1. Zeminden farklı renkte büyük benek
2. (binicilik) Süs için atın eyerine takılan veya mıhlanan maden levhacığı veya iri başlı çivi
3. (demircilik) Demircilerin metal çubuk ve borulara yiv açmak için kullandıkları alet
4. (inşaat) Üzerine proje çizilen levha
5. (kadastro, tapu) Bir bölgenin kadastro durumunu gösteren değişik malzemeler üzerine yapılmış parselleme çizgilerinin bütünü

   "Kayınbabası, paftanın üstüne eğilmişti o yağmurlu öğle sonrasında." - İ. Aral

Eş anlamlılar

• (binicilik): çivi, kabara, şemse
• (demircilik): yivaçar

Çeviriler

binicilik

• Almanca: Ziernagel (de) e

inşaat

• Almanca: Metallplättchen (de) n

kadastro, tapu

• Almanca: Faltblatt (de) n (plân), Kartenausschnitt (de) e (kadastro)

Üst kavramlar

• (binicilik): çivi
• (büyük benek): benek
• (demircilik): alet
• (inşaat): levha

Alt kavramlar

• (kadastro, tapu): ada

Türetilmiş kavramlar

• paftaca, paftacı, paftacık, paftalı, paftasız, paftayken, paftayla, paftaysa

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "pafta" maddesi