peygamberim

Türkçe

Köken

peygamber + -im

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [pɛj.ɡɑm.bɛ.ˈɾɪm]
• Heceleme: pey‧gam‧be‧rim

Ad

peygamberim

1. peygamber (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi