vâkıf

Ayrıca bakınız: vakıf, vakif

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi واقف‎ (vakıf) sözcüğünden devralındı, Arapça وَاقِف‎ (vāḳif) sözcüğünden.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /vaːkɯf/
• Heceleme: vâ‧kıf

Ön ad

vâkıf (karşılaştırma daha vâkıf, üstünlük en vâkıf)

1. Bilen, farkında olan.

   Demirci anladı, ses çıkarmadı, duvardan üç beş halka aldı, sanatına vâkıf bir adam sükûnetiyle değneğe taktı. — Memduh Şevket Esendal

2. (eskimiş) Bir şeyi vakıf durumuna getiren.

Çeviriler

bilen, farkında olan

• Almanca: kompetent (de)
• İngilizce: competent (en)
• İspanyolca: competente (es)
• Portekizce: competente (pt)
• Yunanca: αρμόδιος (el) (armódios)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "vâkıf" maddesi